صخره انتخابی انتخابات بهار در حوالی ساعت 3 بامداد چهارشنبه با ترکیب BJP-JD (U) به پایان رسید که موفق شد دوره دیگری را برای وزیر ارشد نیتیش کومار تأمین کند. نتایج نهایی با اکثر نظرسنجی ها مغایرت داشت ، که به ماهاگاتبندان به رهبری RJD توسط تجویوی یداو امتیاز داد.

بیایید برخی از روندهای گسترده حاصل از نتایج انتخابات و نحوه احزاب را در مقایسه با نتایج قبلی بررسی کنیم.

عملکرد حزب

اولین چیزی که باید توجه کرد تغییر در سهام آرا JD (U) و BJP در مقایسه با انتخابات عمومی 2019 لوک سبها است. سهم آرا both هر دو حزب در این انتخابات مجمع کاهش یافت ، بیشتر برای JD (U). با این حال ، این لزوما به این معنی نیست که BJP عملکرد بدتری نسبت به سال 2019 داشته است. تفاوت احتمالاً به این دلیل است که رای دهندگان در انتخابات ملی و ایالتی متفاوت رأی می دهند ، چیزی که ما در گذشته اخیر مشاهده کرده ایم.

سهم آرا R RJD در مقایسه با نتایج انتخابات مجمع 2015 اندکی کاهش یافته است – توجه داشته باشید که این حزب با JD (U) نیتیش کومار که احتمالاً پایگاه پشتیبانی وی آرا additional بیشتری به RJD می داد ، اتحاد داشت. و ، شاید این “آرا sw نوسانات” باشد (که هنگام تغییر سمت در کنار نیتیش باقی ماند) که RJD را از برخی کرسی های دیگر محروم کرد که می توانست نتایج انتخابات را تغییر دهد. من در جای دیگر در مورد این صحبت می کنم.

بحث اصلی در این انتخابات تغییر عملکرد احزاب در اتحاد مربوطه بوده است.

در Mahagathbandhan ، کنگره به وضوح روند نزولی را کاهش داد: کمترین میزان اعتصاب (کرسی های خارج از رقابت) و کمترین سهم آرا در کرسی های مورد اختلاف در اتحاد. برخی می تواند به این دلیل باشد که کنگره نسبت به کرسی های خود در سنگرهای NDA بیشتر است. با این حال ، این توضیح ناکافی است و هیچ تردیدی نیست که کنگره عملکرد بدتری نسبت به سایر شرکای این اتحاد داشته است.

به نظر می رسد معادل کنگره در سمت NDA NDish Numish Kumar (U) باشد. این کرسی بسیار کمتر از BJP به دست آورد و سهم آرا its آن نیز بطور قابل توجهی کمتر از BJP است. اگرچه نمی توان انکار کرد که JD (U) به طور قابل توجهی بدتر از BJP عمل کرده است ، اما اختلاف بین BJP و JD (U) ممکن است به دلیل عدم صدمه وارد شده توسط LJP Chirag Paswan (NDA) به طور قابل توجهی کمتر باشد. متحد در مرکز ، اما با خوردن سهم آرا the JD (U) کاندیداها را در برابر JD (U) قرار داد. در بیش از دوازده کرسی که JD (U) از دست داد ، حاشیه پیروزی کمتر از سهم آرای LJP بود.

AIMIM و احزاب چپ عملکرد بهتری نسبت به انتظار داشتند. احزاب چپ 16 كرسی از 29 كرسی را كه به عنوان بخشی از ماهاگاتبندان به رقابت پرداختند ، به دست آوردند. AIMIM اسد الدین اویسی ، که در اتحاد با RLSP ، BSP و سه حزب دیگر به رهبری اوپندرا کوشوا رقابت کرد ، پنج کرسی به دست آورد. سهم آراIM AIMIM در مقایسه با سال 2019 کاهش یافته است ، اما این به این دلیل است که حزب در سال 2019 فقط در یک کرسی رقابت کرده بود در حالی که این بار در 20 کرسی رقابت کرد ، و مساحت بیشتری را شامل می شود. HAM جیتان رام منجی نیز با کسب چهار کرسی موفق شد عملکرد خود را این بار بهبود بخشد.

سطح رقابت

اختلاف معناداری در میانگین حاشیه پیروزی در احزاب مختلف وجود دارد. در میان احزابی که در تعداد قابل توجهی کرسی به رقابت پرداختند ، BJP بیشترین حاشیه را دارد و پس از آن RJD. باز هم ، حاشیه برای کنگره و JD (U) کمتر است – در مورد JD (U) به دلیل LJP خیلی تعجب آور نیست. HAM منجی چهار كرسی را كه به دست آورد به سختی به دست آورد.

به طور کلی ، این انتخابات حتی رقابتی تر از انتخابات قبلی بود: این با توجه به نتایج نهایی تعجب آور نیست. باز هم ، در اینجا روشن است که انتخابات در سال 2019 کمتر برگزار شده است ، و دوباره تأیید می کند که رای دهندگان در انتخابات ملی و مجمع به طور متفاوتی رای دادند. میانگین رای برنده تقسیم منطقی سهام آرا را نشان می دهد و نسبت به سال 2015 تغییر چندانی نکرده است.

چهره های تازه در برابر چهره های قدیمی

مقایسه بین سهم آرا of نامزدهای بار اول و نامزدهایی که پیش از این در میان احزاب اصلی – BJP ، JD (U) ، RJD ، کنگره و LJP – رقابت کرده اند ، نشان می دهد که دسته اخیر عملکرد سیستماتیک بهتری دارند. سهم آرا slightly کمی بیشتر برای نامزدهایی که قبلاً رقابت کرده اند ، به طور بالقوه بینشی جالب در مورد اهمیت نامزد است. فرض بر این است که نامزدهایی که قبلاً شرکت کرده اند ، به طور متوسط ​​بیشتر از کسانی که برای اولین بار شرکت کرده اند ، شناخته شده اند. بنابراین ، سهم آرا additional اضافی ممکن است فقط به دلیل کاندیدا باشد ، این نشان می دهد که نامزدها حتی در این رأی گیری کاملاً قطبی در خطوط حزب ، هنوز تا حدی مهم هستند.

اختلاف بین میانگین سهم آرا of نامزدهای بار اول و نامزدهایی که قبلاً رقابت کرده اند بیشترین میزان را برای کنگره دارد ، به طور بالقوه نشان می دهد عملکرد حزب براساس نامزد بسیار متفاوت است. این تفاوت برای BJP و LJP نیز قابل توجه است ، اما برای RJD و JD (U) بسیار کمتر است. در میان احزاب اصلی (از جمله چپ و LJP) ، در مجموع 307 نامزد بار اول و 336 نامزد بار اول رقابت کردند که از این تعداد به ترتیب 88 و 153 نفر برنده شدند.

مسئولیت در سطح محلی

تا حدودی شگفت آور ، یا نه چندان ، در میان احزاب اصلی ، نامزدهای فعلی از نظر میانگین سهم آرا ، عملکرد بهتری نسبت به افراد غیرمستقیم داشته اند. دلیل آن مشخص نیست. ممکن است به اصطلاح “ضد دولت” فقط در سطح بالا (وزیر ارشد یا حزب حاکم) شیوع داشته باشد و نه در سطح MLA ، یا احزاب بطور سیستماتیک بلیط فقط به مقامات قدرتمند قدرتمند بدهند ، یا ، مخلوط هر دو در مجموع ، 181 متصدی شرکت در مسابقه شرکت کردند که از این تعداد 87 پیروز شدند.

تفاوت بین عملکرد نامزدهای فعلی و غیرموظف از نظر سهم آرا در BJP و کنگره در مقایسه با JD (U) بیشتر است و در LJP و RJD قابل اغماض است.

نامزدهای زن

تعداد نامزدهای زن ، مانند سایر ایالت ها ، در بیهار بسیار ناچیز بوده است. فقط 84 زن توسط احزاب اصلی (از جمله چپ و LJP) بلیط داده شدند که از این تعداد 26 نفر در مجمع 243 پیروز شدند. به طور متوسط ​​، به نظر می رسد نامزدهای زن سهم کمی کمتر از همتایان مرد خود را دارند. باز هم ممکن است این باشد که احزاب به طور سیستماتیک در صندلی های ضعیف تر به نامزدهای زن بلیط می دهند یا رای دهندگان نسبت به نامزدهای زن تبعیض قائل می شوند یا هر دو.

یک جدایی حزبی نشان می دهد که نامزدهای زن در این انتخابات در کنگره عملکرد بهتری داشتند. این اختلاف در BJP و پس از آن JD (U) بیشترین و در RJD بسیار کم است. روند سهم کمتر رای زنان کاندیداها اما برای همه احزاب یکسان نیست.

بحث های زیادی در مورد رای دهندگان زن در زمینه مشارکت بیشتر آنها انجام شده است ، اما در مورد نامزدهای زن همانطور که در اینجا ذکر شد بسیار کم است.

علی رغم تمام شعارهای مربوط به توانمند سازی زنان در مبارزات انتخاباتی خود ، به نظر می رسد احزاب در ارائه نمایندگی واقعی از آنها کار ضعیفی انجام می دهند.