1889 به التماس دولت مجارستان. Transleithania، مرز و بوم های تاج پادشاهی مجارستان. پادشاهی مجارستان (“سرزمین تاج سنت این صفحه استفان”، یا Transleithania). در عوض، پادشاهی گذرنامه‌های خویش را صادر کرد که به زبان‌های کرواتی و فرانسوی متن شده بود و نشان پادشاهی کرواسی-اسلاونیا-دالماسی را روی آن نشان می‌داد. این همینطور به این معنی بود که مدام پاسپورت های اتریشی و مجارستانی جداگانه وجود داشت و هیچ گاه یک پاسپورت مشترک وجود نداشت. اگر فضای دیسک به اندازه در تحت /var/tmp وجود نداشته باشد، ممکن میباشد نصب بسته‌های نرم‌افزاری تبارک مانند فایرفاکس یا لیبره آفیس طاقت فرسا باشد. امپراتوری به طور فزاینده ای بر بوروکراسی دنیا وطنی متکی بود – که در آن بررسی ها اصلی حمایت موادتشکیل دهنده وفادار، از گزاره بخش بزرگی از احاطه آلمان، مجارستان، لهستان و کروات، نقش مهمی ایفا کردند. بخشها خاصی مثل گالیسیا لهستانی در سیسلیتانیا و کرواسی در داخل ترانس لیتانیا از موقعیت خودمختار برخوردار بودند که هر کدام ساختارهای دولتی مخصوص به شخص خود را داشتند (نگاه کنید به: خودمختاری لهستانی در گالیسیا و اسکان کروات-مجارستان). اسکان کروات-مجارستان، صرفا گویش رسمی در کرواسی و اسلاونیا کرواتی بود و آن مؤسسات «فقط» کرواتی بودند. در پادشاهی کرواسی و اسلاونیا، نهادهای خودمختار آن k. بسیاری از نهادهای مدنی و سیستم اداری مدرن مجارستان در این دوره تأسیس شد. قبل از اینکه سیستم به درستی خاموش شود، الکتریسیته را قطع نکنید! الحاق بوسنی همینطور منجر شد که اسلام به عامل جمعیت مسلمان بوسنی به تیتر آئین قانونی قانونی شناخته شود. بخش شمالی سنجاک عثمانی نووی پازار نیز در آن دوره عملاً زیر اشغال مشترک بود، اما ارتش اتریش-مجارستان به تیتر گوشه ای از الحاق بوسنی از آن بیرون شد. به دنبال تصمیم فرانتس جوزف اول در سال 1868، این قلمرو در روابط بین‌الملل خویش اسم قانونی سلطنت/ قلمرو اتریش-مجارستان (به آلمانی: Österreichisch-Ungarische Monarchie/Reich؛ مجارستانی: Osztrák-Magyar Monarchia/Birodalom) را داشت. از سال 1882، اکثریت اسلوونیایی در رژیم غذایی کارنیولا و در پایتخت لایباخ (لیوبلیانا) وجود داشت. آنها گویش آلمانی را اساسی اسلوونی به تیتر گویش قانونی حیاتی خود جایگزین کردند. اتحادیه ملی آلمان (Nationalverband) موافقت کرد که میزبانی موقت را به دانش گاه ایتالیایی در وین ببخشد، اما باشگاه Hochschule اسلاو جنوبی ضمانتی خواست که انتقال بعدی به استان های ساحلی همراه اصلی تأسیس به طور همزمان کرسی های استادی اسلوونی در حیث گرفته نشود. در پراگ و کراکوف و قدم های اول به جهت تأسیس کالج اسلاو جنوبی در لایباخ.