پس از هشت سال گفتگو ، چین و 14 کشور دیگر از ژاپن تا نیوزیلند تا میانمار روز یکشنبه رسماً یکی از بزرگترین توافق نامه های تجارت آزاد منطقه ای جهان را امضا کردند ، پیمانی که پکن تا حدی به عنوان وزنه تعادل نفوذ آمریکا در منطقه طراحی کرد.

پیمان ، مشارکت اقتصادی جامع منطقه ای یا RCEP ، از حیث محدودیت محدود است. هنوز هم ، نماد قابل توجهی دارد. این پیمان بیش از هر توافق نامه تجارت منطقه ای قبلی ، بشریت – 2.2 میلیارد نفر – را شامل می شود و می تواند به تقویت سیمای چین به عنوان قدرت اقتصادی مسلط در همسایگی آن کمک کند.

این امر همچنین پس از عقب نشینی ایالات متحده از پیمان های گسترده تجاری است که روابط جهانی را تغییر شکل می دهد. نزدیک به چهار سال پیش ، رئیس جمهور دونالد ترامپ ایالات متحده را از مشارکت Trans-Pacific یا TPP بیرون کشید ، توافق نامه گسترده تری از RCEP که به عنوان واشنگتن پاسخی به روند رو به رشد چین در منطقه آسیا و اقیانوسیه تلقی می شد. جو بایدن ، رئیس جمهور منتخب ، در مورد پیوستن به جانشین TPP چندان متعهد نبوده است.

به دلیل همه گیری ، امضای توافق نامه روز یکشنبه غیرمعمول بود ، و در هر 15 کشور عضو مراسم جداگانه ای برگزار شد که همه با ویدیو پیوند داشتند. وزیر تجارت هر کشور به نوبت نسخه ای جداگانه از این پیمان را امضا می کرد در حالی که رئیس دولت یا رئیس دولت وی در نزدیکی ایستاده و نظاره گر آن بودند.

همزمان با پخش بر روی صفحه تقسیم شده ، مراسم مختلف نگاهی اجمالی به فرهنگ سیاسی هر کشور داشت. ویتنام ، کشور میزبان مذاکرات امسال ، و کره جنوبی و کامبوج هرکدام یک یا دو پرچم کوچک رومیزی در کنار وزرای خود داشتند. در آن طرف دیگر ، مراسم چین در مقابل دیواری از پنج پرچم بسیار بزرگ و قرمز پرچم چین انجام شد.

نخست وزیر لی كقیانگ ، دومین مقام عالی چین پس از رئیس جمهور شی جین پینگ ، بر رویداد پكن نظارت داشت. وی در بیانیه ای که توسط رسانه های خبری دولتی منتشر شد ، این پیمان را “پیروزی چندجانبه گرایی و تجارت آزاد” خواند.

RCEP شامل 10 کشور انجمن ملل جنوب شرقی آسیا به علاوه استرالیا ، چین ، ژاپن ، نیوزیلند و کره جنوبی است.

این پیمان به احتمال زیاد تجارت بین کشورها را به جای بازسازی ، رسمیت می بخشد. RCEP تعرفه ها را عمدتا برای کالاهایی که قبلاً تحت توافق نامه های تجارت آزاد موجود واجد شرایط درمان بدون عوارض هستند ، حذف می کند. به كشورها اجازه می دهد تعرفه واردات را در بخشهایی كه به ویژه مهم یا حساس تلقی می كنند حفظ كنند. به اصطلاح قوانین منشأ این پیمان استانداردهای مشترکی را برای میزان تولید یک محصول در منطقه برای محصول نهایی تعیین می کند تا واجد شرایط درمان بدون عوارض باشد. این قوانین می تواند ایجاد زنجیره های تأمین برای چندین شرکت مختلف را برای شرکت ها ساده تر کند.

این تأثیر کمی بر کار حقوقی ، حسابداری یا سایر خدمات فرامرزی دارد و خیلی دور از بحث و اختلاف نظر نیست که می تواند از حمایت بیشتر از مالکیت معنوی جلوگیری کند. RCEP همچنین موضوعات گسترده ای مانند حمایت از اتحادیه های کارگری مستقل و محیط زیست و محدود کردن یارانه های دولتی به بنگاه های دولتی را در بر می گیرد.

برجسته ترین این پیمان شامل هند ، یک غول منطقه ای دیگر نمی شود. دولت دهلی نو از مذاکرات در ماه جولای خارج شد. چین خواسته های هند برای دستیابی به پیمان جاه طلبانه ای را که در پیوند دادن اقتصادهای منطقه از جمله تجارت خدمات و همچنین تجارت کالاها بسیار بیشتر بود ، برطرف کرد.

وی ویوان ، مقام سابق وزارت بازرگانی در پکن و کارشناس برجسته سیاست تجارت چین ، گفت که با این وجود پیمان روز یکشنبه یک گام بزرگ به جلو است.

وی گفت: “مشارکت اقتصادی جامع منطقه ای ، به دلیل بزرگی ، مطمئناً به تجارت آزاد جهان کمک خواهد کرد.”

مری لاولی ، عضو ارشد موسسه پیترسون برای اقتصاد بین الملل در واشنگتن ، گفت: موانع تجاری پایین RCEP می تواند شرکت های جهانی را ترغیب کند که از تعرفه های کالاهای ساخت چین به جای انتقال آن به آمریکای شمالی ، برای ادامه کار در آسیا جلوگیری کنند.

وی گفت: “RCEP به شرکت های خارجی انعطاف پذیری بیشتری در جهت یابی بین دو غول می دهد.” “تعرفه های پایین تر در منطقه ، ارزش فعالیت در منطقه آسیا را افزایش می دهد ، در حالی که قوانین منسجم مبدا باعث می شود تولید با استفاده از سرزمین اصلی چین با حفظ این دسترسی آسان تر شود.”

چشم انداز ایجاد روابط اقتصادی نزدیکتر چین با همسایگان خود نگرانی واشنگتن را برانگیخته است. پاسخ رئیس جمهور باراک اوباما TPP بود ، که مقررات گسترده ای در مورد خدمات ، مالکیت معنوی ، اتحادیه های کارگری مستقل و حفاظت از محیط زیست داشت. همچنین خواستار محدودیت حمایت مالی دولت از صنایع شد ، هم چالشی برای چین و هم فریبنده پکن برای کاهش تسلط بر اقتصاد خود ، دومین اقتصاد بزرگ جهان.

TPP شامل چین نبود اما بسیاری از بزرگترین شرکای تجاری آن مانند ژاپن و استرالیا و همچنین همسایگان چینی مانند ویتنام و مالزی را در بر می گرفت. پس از خروج ترامپ از آمریكا ، آمریكا 11 كشور دیگر را به تنهایی پیش برد.

چین مشتاقانه منتقل شده است تا وارد این خلا شود. هنوز هم باید اهداف بلند پروازانه هند را هدایت کند. روابط هند و چین طی ماههای اخیر در میان درگیری بین نیروهای نظامی در مرز مشترک کوهستانی آنها به طور قابل توجهی خراب شده است.

پکن در ابتدا سعی کرده بود دهلی نو را به عضویت RCEP درآورد. با این حال ، سیاستمداران هندی از کاهش تعرفه های شیب دار کشورشان و پذیرش سیل بیشتر کالاهای تولیدی چینی محتاط بودند. چین سالانه 60 میلیارد دلار بیشتر از آنچه دریافت می كند كالا به هند ارسال می كند.

هند در صورت افزایش واردات به دنبال انعطاف پذیری بیشتر برای افزایش تعرفه ها بود. این سازمان همچنین به دنبال کاهش تعرفه برای کالاهای صنعتی ارزان قیمت و پرمصرف است که تولید آنها قبلاً از چین خارج شده است. اما پکن نگران است که اجازه دهد صنایع با اشتغال بالا مانند تولید کفش و پیراهن خیلی زود از چین خارج شوند.

ریوا گانگولی داس ، دبیر روابط شرقی در وزارت امور خارجه هند ، در جلسه توجیهی خبری روز پنجشنبه گفت: “تا آنجا که به هند مربوط می شود ، ما به RCEP نپیوسته ایم زیرا این مسئله مسائل و نگرانی های برجسته هند را برطرف نمی کند.”

هنوز ، داس تأكید كرد كه هند همچنان علاقه مند به تعمیق روابط تجاری در جنوب شرقی آسیا است.

مشخص نیست که ایالات متحده چگونه به پیمان جدید تجاری پاسخ خواهد داد. در حالی که قرار است بایدن در ژانویه منصب خود را آغاز کند ، تجارت و چین به موضوعات پر دردسری تبدیل شده اند.

TPP به دلیل قرار گرفتن مشاغل ایالات متحده در معرض رقابت خارجی مورد انتقاد جمهوری خواهان و دموکرات ها قرار گرفت. این همچنان بحث برانگیز است و بایدن هنوز اعلام نکرده است که آیا دوباره به معامله پیوست – که به توافق نامه جامع و پیشرو برای مشارکت فرا اقیانوس آرام تغییر نام داده است – یا نه. اما تحلیلگران می گویند بعید است که این یک اولویت بالا باشد.

بایدن گفته است که برای مذاکره در مورد هر معامله جدید تجاری منتظر خواهد ماند. او می خواهد انرژی خود را بر همه گیری ، بهبود اقتصادی و سرمایه گذاری در تولید و فناوری آمریکا متمرکز کند.

اما از نظر برخی از کارشناسان تجارت ، امضای RCEP نشان می دهد که بقیه جهان منتظر ایالات متحده نخواهند ماند. اتحادیه اروپا نیز مذاکرات تجاری را با سرعتی تهاجمی دنبال کرده است. همانطور که سایر کشورها معاملات جدیدی را امضا می کنند ، صادر کنندگان ایالات متحده ممکن است به تدریج از دست بدهند.

“در حالی که ایالات متحده در حال حاضر بر نگرانی های داخلی ، از جمله نیاز به مبارزه با بیماری همه گیر و بازسازی اقتصاد و زیرساخت های خود متمرکز است ، من مطمئن نیستم که بقیه جهان منتظر بمانند تا آمریکا خانه خود را نظم دهد.” جنیفر هیلمن ، یکی از اعضای ارشد تجارت و اقتصاد سیاسی بین الملل در شورای روابط خارجی. “من فکر می کنم که باید اقدامات واکنشی در قبال آنچه چین انجام می دهد انجام شود.”

کیت بردشر و آنا سوانسون c.2020 شرکت نیویورک تایمز