دبرا لانگ هرگز تشریفات یخی نامه را فراموش نخواهد کرد.

“مدعی عزیز”، قبل از ادعای این که پسر 24 ساله او رندی، که در آوریل 2006 به قتل رسید، یک قربانی “بی گناه” نبود، شروع شد. سازمان ایالتی نیویورک که به قربانیان جنایات خشونت‌آمیز و خانواده‌های آنها کمک می‌کند، بدون ارائه هیچ توجیهی دیگر، از مشارکت در هزینه تشییع جنازه او خودداری کرد.

هنگامی که زندگی رندی در سفری به بروکلین با دوستانش به طرز غم انگیزی به پایان رسید، او یک پدر بود، نامزد ازدواج کرده بود و به عنوان یک افسر مشروط برای نوجوانان به دنبال شغلی بود. این نامه مادرش را خشمگین و متحیر کرد و او آنچه را که مقامات در رندی مشاهده کرده بودند زیر سوال برد.

“احساس نژادی بود. این احساس می‌کردند که یک مرد جوان آفریقایی آمریکایی را دیدند که به ضرب گلوله کشته شد و تصور کردند که او باید کار اشتباهی انجام داده باشد.» اما وقتی می گویم باور کنید، نه پسرم.

دبرا لانگ با نیت خوبی مواجه شده بود، اما اغلب به عنوان بخشی ناعادلانه از سیستم عدالت کیفری تلقی می شد.

هر ایالت برنامه ای دارد که هر سال صدها میلیون دلار کمک به قربانیان برای جبران حقوق از دست رفته، صورتحساب های بیمارستان، هزینه های دفن و سایر هزینه ها ارائه می کند. با این حال، طبق تحقیقات انجام شده توسط آسوشیتدپرسقربانیان سیاه‌پوست و خانواده‌هایشان به طور نامتناسبی از پرداخت غرامت در چندین حوزه قضایی خودداری می‌کنند، اغلب به دلایل خودسرانه که کارشناسان ادعا می‌کنند مبتنی بر تعصبات نژادی است.

AP نرخ های انکار نامتناسب بالایی را در 19 ایالت از 23 ایالتی که مایل به ارائه اطلاعات دقیق نژادی هستند، یافت که بزرگترین مجموعه از این داده ها تا به امروز است. در برخی ایالت ها، از جمله ایندیانا، جورجیا و داکوتای جنوبی، احتمال رد شدن متقاضیان سیاه پوست تقریباً دو برابر بیشتر از متقاضیان سفیدپوست بود. از سال 2018 تا 2021، این انکار هر سال به هزاران خانواده سیاه پوست اضافه می‌شود که در مجموع میلیون‌ها دلار کمک را از دست می‌دهند.

دلایل نابرابری ها پیچیده است و قوانین واجد شرایط بودن تا حدودی در ایالت متفاوت است، اما کارشناسان – از جمله رهبران برخی از برنامه ها – به چند عامل مشترک اشاره می کنند:

– کارمندان ایالتی که درخواست‌ها را بررسی می‌کنند، غالباً تصمیمات را بر اساس اطلاعات گزارش‌های پلیس و پرسشنامه‌های بعدی می‌گیرند که نظرات افسران را در مورد رفتار قربانیان جویا می‌شوند – که هر دو ممکن است حاوی توصیفات ضمنی جانبدارانه از رویدادها باشند.

– همین کارمندان ممکن است در هنگام بررسی رویدادهایی که منجر به جراحت یا مرگ قربانیان شده است، تحت تأثیر تعصبات خود قرار گیرند. بدون اینکه متوجه باشیم، بررسی حقایق به ارزیابی مقصر بودن قربانیان تبدیل می‌شود.

– بسیاری از دستورالعمل‌های ایالتی دهه‌ها پیش با سوگیری‌هایی طراحی شده‌اند که به نفع قربانیانی است که بهترین شاهدان را می‌سازند، کسانی که دارای سابقه جنایی، جریمه‌های پرداخت نشده یا اعتیاد هستند و غیره.

از آنجایی که سیستم عدالت کیفری گسترده‌تر – از ادارات پلیس گرفته تا دادگاه‌ها – نژادپرستی نهادی پس از قتل جورج فلوید توسط پلیس را در نظر می‌گیرد، برنامه‌های جبران خسارت نیز شروع به بررسی دقیق چگونگی تأثیر سیاست‌های آنها بر رنگین پوستان کرده‌اند.

الیزابت روبمن، کارشناس شبکه ملی مدافعان غرامت قربانیان و مشاور سابق دادستان کل نیوجرسی در امور این ایالت، گفت: «ما این سابقه طولانی در خدمات قربانیان در این کشور داریم که به بد بودن یا خوب بودن مردم توجه می کنیم. برنامه

روبمن گفت، در نتیجه، متقاضیان سیاه و قهوه‌ای به دلیل تعصبات ضمنی، بیشتر مورد بررسی قرار می‌گیرند.

در برخی از ایالت‌های مورد بررسی توسط AP، مانند نیویورک و نبراسکا، نرخ‌های انکار برای متقاضیان سیاه و سفید خیلی از هم دور نبود. اما داده‌ها سوگیری آشکار را از راه‌های دیگر نشان داد: در حالی که خانواده‌های سفیدپوست به دلایل اداری، مانند از دست دادن ضرب‌الاجل‌ها یا درخواست کمک برای جرائمی که پوشش داده نمی‌شوند، بیشتر از آنها محروم می‌شوند، خانواده‌های سیاه‌پوست به دلایل ذهنی به احتمال زیاد محروم می‌شوند. مانند اینکه آیا آنها ممکن است چیزی برای تحریک یک جنایت خشونت آمیز گفته یا انجام داده باشند.

در دلاور، جایی که متقاضیان سیاه پوست کمتر از نیمی از درخواست‌های غرامت بین سال‌های 2018 و 2021 را تشکیل می‌دادند، اما بیش از 63 درصد ردها را به خود اختصاص دادند، مقامات اذعان کردند که حتی بهترین نیت‌ها نیز با سوگیری سیستمی قابل مقایسه نیستند.

مت مارشال، سخنگوی دادستان کل دلاور در ایمیلی نوشت: «برنامه های غرامت ایالتی منابع پایین دستی در یک سیستم عدالت کیفری هستند که سرچشمه آن به طور جدایی ناپذیری با تاریخچه بی عدالتی نژادی در کشور ما آمیخته شده است. حتی سیاست بی‌نظم نژادی در سطح برنامه‌ای ممکن است نتایج خنثی را تحت سایه‌هایی که نژاد و عدالت جنایی بر روی یکدیگر می‌اندازند، به دست نیاورد.»

تأثیر مالی جراحت یا مرگ ناشی از جرم می تواند قابل توجه باشد. هزینه‌هایی مانند پاکسازی صحنه جرم یا مراقبت‌های پزشکی می‌تواند به هزاران دلار اضافه شود و مردم را وادار به گرفتن وام، تخلیه پس‌انداز یا تکیه بر اعضای خانواده کند.

پس از کشته شدن رندی، دبرا لانگ هزینه مراسم خاکسپاری او را با پولی که برای پیش‌پرداخت اولین خانه‌اش پس‌انداز کرده بود، پرداخت کرد. هفده سال بعد، او هنوز یک آپارتمان در پوکیپسی، نیویورک اجاره می کند.

هزاران نفر هر ساله به دلایلی که ربطی به جنایت ندارد از پرداخت غرامت محروم می شوند. آنها به دلیل رفتار قربانیان قبل یا بعد از جنایت انکار می شوند.

در صورتی که پلیس یا سایر مقامات بگویند که نتوانسته اند با تحقیقات همکاری کنند، متقاضیان می توانند رد شوند. این می تواند به طور ناخواسته به افرادی آسیب برساند که به دلیل صحبت با پلیس نسبت به مجازات محتاط هستند یا افرادی که اطلاعاتی ندارند. یک زن شیکاگویی که از پشت مورد اصابت گلوله قرار گرفت، به دلیل عدم همکاری با وجود اینکه نتوانست عامل تیراندازی را شناسایی کند، رد شد زیرا هرگز آن شخص را ندیده بود.

و بر خلاف بار اثباتی که برای تحقیقات جنایی لازم است، غرامت را می توان صرفاً بر اساس شواهد یا شبهات غیرواقعی انکار کرد.

بسیاری از ایالت‌ها غرامت را بر اساس دسته‌بندی مبهمی از رفتار – که اغلب به آن “اخلاق مشارکتی” می‌گویند – که شامل هر چیزی از استفاده از توهین در طول دعوا گرفته تا وجود مواد مخدر در سیستم شما می‌شود، رد می‌کنند. مواقع دیگر از مردم رد شده است زیرا پلیس مواد مخدر را روی زمین در همان نزدیکی پیدا کرده است.

در داده‌های بررسی شده توسط AP، متقاضیان سیاه پوست تقریباً سه برابر بیشتر از متقاضیان نژادهای دیگر به دلایل رفتاری، از جمله سوء رفتار کمکی، رد می‌شوند.

چانتای لاو، مدیر اجرایی مرکز شفای هر قتل واقعی در فیلادلفیا، گفت: “بسیاری اوقات این ادراک است.”

عشق از نمونه‌های اخیر غوغا می‌کند: مردی که در تلاش برای از هم پاشیدن یک دعوا کشته شد، در آزادی مشروط بود و از پرداخت غرامت محروم شد. دیگری به ضرب چاقو کشته شد و دولت گفت که او کمک کرده است زیرا چند ساعت قبل بر خلاف توصیه پزشک خود را از یک مرکز درمانی سلامت روان خارج کرده است.

لانگ حساب پلیس تیراندازی پسرش را جست و جو کرد. او با کارآگاهان تماس گرفت و درخواست کرد که بداند آیا آنها چیزی به دفتر خدمات قربانیان گفته اند که پسرش را درگیر نوعی جنایت کرده باشد. در گزارش چیزی نبود. و کارآگاهان گفتند که اطلاعات بیشتری ارائه نکرده اند.

او هر فرصتی را که لانگ به دست آورد، به کارآگاهان و مقامات ایالتی که ادعای او را بررسی می کردند، یادآوری می کرد که رندی هرگز با پلیس مشکل نداشته است. او از آنها می خواست که بفهمند بی عدالتی توسط پسر نوپای رندی نیز احساس می شد که پدرش را فقط از طریق خاطرات دیگران می شناخت.

لانگ اطلاعات مربوط به پرونده پسرش را در جعبه ای نزدیک آشپزخانه اش نگهداری می کرد. از آنجایی که بیش از 20 دفترچه مملو از مکالمات با کارآگاهان روی هم انباشته شده بود، لانگ نامه رد ایالت را در داخل یک پوشه گذاشت تا گم نکند و همچنین مجبور نباشد هر بار که به دنبال چیزی می گشت آن را ببیند.

گروه حمایت از عشق از فیلادلفیا گفت: “آنچه در ذهن آنها نقش دارد این است که عزیزشان مهم نبود.” این قدرت را از یک قتل بودن می گیرد و بخشی از سرزنش را برای قربانی ایجاد می کند.

در سال های اخیر، چندین ایالت و شهر قوانین واجد شرایط بودن را تغییر داده اند تا کمتر بر رفتار قربانیان قبل یا بعد از جنایت تمرکز کنند.

در پنسیلوانیا، قانونی در ماه سپتامبر اجرایی شد که می‌گوید به دلیل رفتار قربانیان قتل، نمی‌توان از کمک مالی در مراسم تشییع جنازه یا خدمات مشاوره محروم شد. در ایلینویز، یک مدیر برنامه جدید کارمندان را در مورد روش هایی که تعصب ناخودآگاه می تواند در تصمیم گیری های آنها نفوذ کند، آموزش داده است. و در نیوآرک، نیوجرسی، پلیس زبانی را که در گزارش‌ها برای توصیف تعامل با قربانیان استفاده می‌کند تغییر داده است، که منجر به انکار کمتری برای عدم همکاری می‌شود.

لانگ که اکنون به عنوان مدافع قربانیان کار می کند، در سال 2021 در حال آموزش بود که یک سخنران شروع به تمجید از برنامه غرامت ایالت نیویورک کرد. لانگ سعی کرد ساکت بماند و تمرین را پشت سر بگذارد، اما نتوانست. او در مورد تجربه و سنگینی نامه به گروه گفت.

بعداً، یکی از کارمندان دفتر خدمات قربانیان به لانگ مراجعه کرد و او را متقاعد کرد که مجدداً درخواست دهد و گفت که آژانس از طریق آموزش و سایر تغییراتی که به نفع پرونده او است بهبود یافته است. چند هفته بعد و تقریباً 15 سال پس از دفن رندی، درخواست لانگ مورد تایید قرار گرفت و ایالت چکی به مبلغ 6000 دلار برای او فرستاد – مبلغی که در سال 2006 دریافت می کرد. او بخشی از این پول را برای کمک به پسر رندی استفاده کرد. اکنون در کالج است، برای کلاس های تابستانی پرداخت کنید.

لانگ گفت: «این در مورد مقدار پولی نیست. “این طوری بود که احساس می کردم با من رفتار می شود.”

همه را بخوانید آخرین خبرها، اخبار پرطرفدار، اخبار کریکت، اخبار بالیوود،
اخبار هند و اخبار سرگرمی اینجا. ما را در فیسبوک دنبال کنید، توییتر و اینستاگرام