گزارش های رسانه ای گفته اند كه گروه 23 نفره رهبران كنگره ، كه در ماه آگوست نامه ای به رئیس جمهور كنگره ، سونیا گاندی نوشتند و خواستار اصلاحیه سازمانی شد ، آخر هفته مجبور شد كه حدس بزند كه نامه دیگری در پی فاجعه حزب ارسال شده است. نشان دادن در انتخابات اخیر.

به هر حال ، طارق انور ، یکی از ارشدترین رهبران کنگره از بیهار و دبیرکل حزب ، روز جمعه اعتراف کرد که عملکرد ناخوشایند حزب او مانع از اتحاد مخالفان – اتحاد Mahagathbandhan – از نشسته نشدن دولت اتحاد دموکراتیک ملی (NDA) در بیهار و تشکیل دولت در این ایالت. اندکی پس از آن ، وی تصریح کرد که قصد نداشته است رهبری را مقصر این بیانیه اعلام کند.

رياستريا جاناتا دال (RJD) معاون رئيس جمهور شيوانند تيواري هيچ دليلي براي نرم كردن پدال نداشت و اين كار را هم نكرد. وی روز یکشنبه با بیان اینکه در حالی که انتخابات در بیهار در حال انجام بود در پیک نیک در شیملا به سر می برد ، در حال راهپیمایی غیرمنتظره ای علیه راهول گاندی ، نماینده مجلس است. وی خاطرنشان کرد که راهول فقط سه روز درگیر مبارزات انتخاباتی بود و فقط توانست در هر جلسه دو جلسه در روز سخنرانی کند. تیواری گفت نخست وزیر نارندرا مودی ، که بسیار بزرگتر بود ، روزانه سه یا چهار نفر شرکت می کرد. تیواری گفت که کنگره در مورد انتخابات جدی نبوده است. برای سنجش خوب وی افزود که این فقط دیدگاه شخصی وی نبوده بلکه از سوی رهبران ارشد حزب وی نیز مورد توجه بوده است.

در 11 نوامبر ، یک روز پس از اعلام نتایج ، گفته شد که بنیانگذار RJD ، لالو پراساد یداو از کنگره عصبانی شد و آن را مسئول عدم موفقیت اتحاد برای عبور از مرز نیمه راه دانست – این 12 کوتاه بود. وی برخی رهبران ، و نه سونیا و راهول ، را به دلیل به هم ریختن کارزار مقصر دانست. همینطور ممکن است.

بنابراین ، بیایید عملکرد کنگره را در بیهار و انتخابات میان دوره ای مجمع که نتایج آن در 10 نوامبر اعلام شد ، مرور کنیم. در بیهار ، از مجموع 243 کرسی مجمع قانونگذاری بهار 70 کنگره به کنگره اختصاص یافت. این تنها 19 مورد از این تعداد را با کمترین میزان اعتصاب در بین بازیکنان اصلی به دست آورد. دلیل آن رویکرد شمابولیک در انتخاب نامزدها و سازماندهی کارزار بود.

به نظر می رسد که شاکتیسین گوهیل ، رهبر گجرات ، که از رهبران حزب به بهار است ، دور از ذهن بوده است. سخنگوی Randeep Singh Surjewala در آخرین لحظه برای نظارت بر انتخاب نامزدها انتخاب شد. با توجه به اینکه آشنایی وی با وضعیت بیهار نزدیک به صفر بود ، بدیهی است که او در موقعیتی نبوده که بتواند لیست های درخشان را تنظیم کند. گزارش شده است که هنگام انتخاب کاندیداها ، تعداد زیادی از رهبران در بهار نیز کنار گذاشته شده اند.

کنگره استدلال کرد که صندلی های سختی برای رقابت در عمق قلمرو NDA به او اعطا شده است. حتی اگر چنین باشد ، روشن است که علاوه بر واقعیت ها ، انتخاب نامزدها به دلخواه بوده است – نظر غالب در حزب این است که در ابتدا به دلیل نامزدهایی که انتخاب شده اند ، حدود 20 کرسی واگذار شده است – و این مبارزات یک کار ابتدایی شیک وار بود و رهبران مرکزی کمی زحمت سفر به ایالت را داشتند ، در طول پنج سال گذشته ، رهبری برای تقویت سازمان و ایجاد حضور خود از طریق برنامه های سیاسی هیچ کاری نکرده است.

قابل بحث است که در تحلیل نهایی ، خود RJD مقصر بود که 70 کرسی را به کنگره داده است – تقریبا 30 درصد کرسی های موجود. نه تنها میزان ضعف در اعتصاب کنگره – 27 درصد – نتیجه نهایی اتحاد را کاهش داد ، بلکه فضای بسیار کمی را برای جایگزینی RJD برای اسکان سایر شرکای اتحاد باقی گذاشت که در نتیجه آن حزب ویکاسیل اینسائان موکش سحانی به NDA پیوست و توانست چهار کرسی از 11 یازده مورد رقابت. شاید مهمتر این واقعیت باشد که آرای مهم نیشاد را به NDA منتقل کرده است.

هندوستانی عوام مورچا (سکولار) وزیر ارشد پیشین جیتان رام منجی نیز ظاهراً به دلیل مشکلات در بحث در مورد فرمول های تقسیم کرسی ها ، در ماه سپتامبر به NDA رفته بود. این ممکن است نتیجه مستقیم کرسی هایی نباشد که سرانجام به کنگره اختصاص داده شده است ، اما این می تواند نقشی داشته باشد. در هر صورت ، به سختی پنهانی بود که سازمان کنگره در بیهار عملاً وجود نداشته باشد ، سهم آن در Mahagathbandhan از نظر آرا-در طبقه بالاتر ، باقی مانده خواهد بود و هر آنچه به دست آورد ، با حمایت قلبی از نقاط قوت RJD خواهد بود.

در حالی که عملکرد آن در بیهار به طور جدی انجام نشد ، اما در انتخابات میان دوره ای که در سایر کشور گسترش یافت ، چکش خورد. حزب بهاراتیا جاناتا (BJP) 41 کرسی از 59 کرسی شرکت کننده در انتخابات را بدست آورد. از این 31 نفر به طور عمده در گجرات (هشت) و مادیا پرادش (16) از کنگره اخراج شدند. همچنین کنگره در اوتار پرادش بسته شد ، جایی که BJP از هفت کرسی شش کرسی به دست آورد ، کرسی های قبلی خود را در چهار حوزه انتخابیه از دست داد.

گزارشات مربوط به کنگره تحت رهبری دبیر کل پریانکا گاندی وادرا زودرس بود.

س Theال این است که کنگره پس از این کم کاری به کجا می رود؟ واضح است که اولین کاری که باید انجام دهد این است که خود را به یک رهبر مناسب بدل کند – یعنی یک رهبر که با تشریفات قانونی طبق قانون اساسی خود تعیین شده و نه یک رئیس جمهور موقت بیمار ، که سونیا است ، انتخاب شود. وقتی این اتفاق بیفتد ، بدون تردید راهول ، علی رغم اظهار شجاعانه خود در زمان استعفا در ماه مه 2019 ، مبنی بر اینکه او نه رئیس جمهور خواهد بود ، و نه کسی از خانواده اش.

سوالات جدی در مورد ذکاوت سیاسی و خصوصیات رهبری راهول وجود دارد. مشاهدات رئیس جمهور پیشین ایالات متحده آمریكا ، باراک اوباما ، مبنی بر اینکه پیوند اعصاب گاندی مانند دانشجویی است که کار دوره خود را انجام داده و مشتاق رضایت معلمان خود است ، اما تصور می کند که “شکلی ندارد” و فاقد اشتیاق یا استعداد تسلط بر موضوع است. دور از علامت نیست. علاوه بر این ، باید گفت که مشکل اصلی راهول این است که او بطری را ندارد که وقتی کار سخت می شود در معاملات باقی بماند. استعفای وی از سمت رئیس جمهور پس از برجام سال 2019 به خوبی این را ثابت می کند. این احساس نیز وجود دارد که او وظیفه انجام یک حرفه سیاسی را به اندازه کافی جدی نمی گیرد ، که در واقع یک رهبر تا حدودی بی میل است.

با این وجود ، راهول احتمالاً دست از عصا نخواهد کشید. حداقل کاری که می تواند انجام دهد این است که تاکتیک رانندگی در صندلی عقب خود را کنار بگذارد ، مسئولیت را بپذیرد و رئیس حزب شود. او سپس این انتخاب را خواهد داشت که کمیته کاری خود را انتخاب کند. اگر او دارای هرگونه نام و نامعلوم باشد ، کینه توزانه 23 رهبر را که در نامه ماه اوت خود به سونیا درخواست کردند اقدامات لازم برای نصب یک رهبر منتخب ، نوسازی سازمان توسط ، از جمله، احیای مجدد هیئت پارلمان و برقراری انتخابات تشکیلاتی ، و آغاز یک برنامه ارتباط جمعی. علیرغم واکنش نابالغ راهول به نامه در جلسه کمیته کاری کنگره (CWC) که وی در آن نامه را به عنوان حمله به رهبری سونیا خوانده بود ، شواهد مستدل کافی وجود دارد که نشان می دهد نامه برخلاف عکسهای ژیهونی با حسن نیت نوشته شده است توسط سانجی جها ، زمانی سخنگوی حزب.

در این مقطع کنگره در زمینه سیاسی ملی عملاً بی اهمیت شده است. ممکن است کلیشه ای به نظر برسد ، اما واقعیت این است که برای زنده ماندن دموکراسی ، شکوفایی را فراموش کنید ، یک اپوزیسیون عملکردی ، و فراموش کردن شدید ، یک آرزو است. بنابراین ، در سطح ملی ، کنگره باید احیا شود تا چارچوب لازم برای یک اپوزیسیون ملی را فراهم کند. BJP در آواتار فعلی خود یک حزب درنده است. این واقعیت باید مورد قبول واقع شود تا اینکه وقتی کنگره تلاش می کند مسیر آینده خود را ترسیم کند ، ناله کند.