بنابراین دو هفته پس از انتخاب ما چه احساسی دارم؟ هیبت و وحشت. من نسبت به بیان دموکراسی که در آمریکا اتفاق افتاده است وحشت دارم. این انتخابات چشمگیرترین انتخابات ما از سال 1864 و شاید مهمترین انتخابات ما از سال 1800 بود. و با این حال ، من هنوز هم از این وحشت دارم ، اما با کسب چند هزار رای در ایالت های مهم ، به راحتی می توانست آخرین انتخابات ما باشد.

برای اینکه احساساتم را به شکل تصویر درآورم: مثل این است که لیدی آزادی در 3 نوامبر در خیابان پنجم قدم می زد که از هیچ جا پسر دیوانه ای که با اتوبوس رانندگی می کرد چراغ قرمز را زد. لیدی لیبرتی به سختی به موقع از مسیر خارج شد و او اکنون روی حاشیه نشسته است و قلبش می تپد ، فقط خوشحال است که زنده است. اما او می داند – می داند – چقدر به سختی فرار کرد ، که این راننده بی پروا هرگز در چراغ قرمز متوقف نمی شود و هنوز آنجا نیست و ، خدای من ، بسیاری از مسافرانش هنوز هم هیجان هیجان انگیز را تحسین می کنند ، حتی اگر در اعماق وجود بسیاری از آنها می دانند او تهدیدی برای کل شهر است.

بیایید همه اینها را باز کنیم. یک لحظه متوقف شوید و به این فکر کنید که این انتخابات چقدر عالی بود. در میانه یک بیماری همه گیر شتابان ، بیشتر آمریکایی ها در تاریخ ما – جمهوری خواهان ، دموکرات ها و مستقل ها رأی دادند. و همشهریان آنها بودند که مراکز رای دهی را اداره می کردند و شمارش را انجام می دادند – بسیاری از آنها آمریکایی های مسن تر که برای این کار داوطلب شدند می دانستند که می توانند قرارداد ویروس کرونا ، همانطور که برخی انجام دادند.

به همین دلیل این از زمان شکست آبراهام لینکلن بر ژنرال جورج بی مک کلن در سال 1864 – در بحبوحه یک جنگ داخلی ، بزرگترین بیانگر نشاط دموکراتیک آمریکا بود. و به همین دلیل است که تلاش های دونالد ترامپ برای خاکسپاری این انتخابات ، با ادعاهای جعلی وی مبنی بر تقلب در رای گیری ، بسیار ناپسند است.

اگر ترامپ و توانمندهایش فقط یک یا دو روز مقاومت کرده بودند ، خوب ، مسئله مهمی نیست. اما این واقعیت که آنها این کار را ادامه می دهند ، راههایی را برای لغو خواست مردم ، که توسط سخنگوی رسانه ای آنها آغاز شده است ، جستجو می کنند – لو دابز در واقع در تجارت فاکس اینکه حزب جمهوری خواه از پذیرش نتایج انتخاباتی که ترامپ “آنچه به حق اوست” را انکار کند خودداری کند – این س questionال را مطرح می کند:

چگونه به این نسخه از حزب جمهوری خواه اعتماد دارید که کاخ سفید را دوباره در اختیار داشته باشید؟

اعضای آن بی صدا نشسته اند در حالی که ترامپ ، به جای استفاده از دیوان سالاری فدرال برای شروع جنگ علیه همه گیر شدن ما ، جنگی علیه دشمنان تصور شده خود در داخل بوروکراسی فدرال – از جمله وزیر دفاع و رئیس اداره امنیت هسته ای ملی – آغاز کرده است. ضعیف کردن آن هنگامی که ما بیشتر به آن نیاز داریم.

پاکسازی داخلی مهندسی ترامپ ، جانی مک انتی ، 30 ساله است ، “کارمند سابق کالج که دو سال پیش پس از بازرسی از مجوزهای امنیتی ، از کاخ سفید اخراج شد ، اما عادت پرقراری برای قمار آنلاین پیدا کرد” ، اما ترامپ بعداً از او استقبال کرد و او را به عنوان مدیر پرسنل کل دولت آمریکا نصب کرد ، واشنگتن پست گزارش شده

یک حزب سیاسی که در برابر چنین رهبر بی پروایی حرفی نخواهد زد ، دیگر یک حزب نیست. این نوعی کیش پوپولیستی در شخصیت است.

این از زمانی که این حزب جمهوری اسلامی اولین حزبی بود که کنوانسیون نامزدی ریاست جمهوری خود را بدون ارائه هیچ بستری منعقد کرد ، آشکار بود. این کشور اعلام کرد که سکوی خود هرچه رهبر عزیز فرمود ، بود. که فرقه مانند است.

آیا ما فقط باید رفتار این GOP را به محض ترک ترامپ فراموش کنیم و اجازه دهیم رهبران آن بگویند: “سلام هموطنان آمریکایی ، ترامپ سعی کرد انتخابات را با ادعاهای بی اساس لغو کند – و ما برای سوار شدن همراه بودیم – اما او اکنون رفته است ، بنابراین شما می تواند به ما اعتماد کند تا دوباره کارهای درست را انجام دهیم. “

به همین دلیل ما بسیار خوش شانس هستیم که این انتخابات برای جو بایدن شکست. اگر این حزب جمهوری خواه هنگام از دست دادن ترامپ چنین رفتاری دارد ، تصور کنید که اگر پیروز می شد ، چقدر حاضر به تحمل افراط و تفریط خود بود؟ ترامپ دیگر در هر چراغ قرمز متوقف نمی شد.

و افرادی که این را بهتر می فهمیدند ، دموکرات ها در سراسر جهان – به ویژه در اروپا – بودند. زیرا آنها تماشا کرده اند که پوپولیست های راست گرای ترامپ مانند در ترکیه ، مجارستان ، لهستان ، روسیه و بلاروس و همچنین فیلیپین خود را انتخاب می کنند و سپس دادگاه ها ، رسانه ها ، اینترنت و نهادهای امنیتی خود را کنترل می کنند و از آنها استفاده می کنند سعی کنند مخالفان خود را فلج کنند و به طور نامحدود خود را در دفتر حبس کنند.

دموکرات های خارج از کشور می ترسیدند که در صورت انتخاب مجدد ترامپ و ویرانگری سیاسی ، همین ویروس سیاسی بتواند آمریکا را پشت سر بگذارد و تأثیر مخربی داشته باشد.

آنها می ترسیدند که مفهوم اصلی دموکراتیک که آمریکا در سال 1800 به جهانیان هدیه داد – هنگامی که جان آدامز انتخاب خود را به توماس جفرسون از دست داد و صلح آمیز قدرت را تحویل داد – پژمرده شود و جنبش های دموکراسی را در سراسر جهان تضعیف کند. هر مستبد جسارت می ورزید که چراغ قرمز را نادیده بگیرد.

دیدن یک رئیس جمهور آمریکا که در واقع تلاش می کند نتایج یک انتخابات آزاد و عادلانه را تضعیف کند “هشداری برای دموکرات های سراسر جهان است: با پوپولیست ها سبک بازی نکنید ، آنها به آسانی قدرت را ترک نمی کنند همانطور که آدامز وقتی به جفرسون شکست داد. ، “دومینیک موسی ، کارشناس سیاست خارجی فرانسه برای من اظهار نظر کرد.

به همین دلیل مأموریت بایدن – و مأموریت تمام محافظه کاران شایسته – فقط ترمیم آمریکا نیست. این به حاشیه بردن این نسخه ترامپایی GOP و کمک به پرورش یک حزب محافظه کار سالم است – حزبی که رویکردهای محافظه کارانه را برای رشد اقتصادی ، زیرساخت ها ، سیاست های اجتماعی ، آموزش ، مقررات و تغییرات آب و هوایی به ارمغان می آورد ، اما همچنین به حاکمیت اهمیت می دهد و بنابراین مصالحه ها را می پذیرد.

دموکراتها نمی توانند یک حزب اصولگرا اصولگرا را احضار کنند. این به محافظه کارانی شجاع نیاز دارد. اما دموکراتها لازم است از خود بپرسند که چرا ترامپ در میان رای دهندگان طبقه کارگر سفیدپوست بدون داشتن مدرک دانشگاهی چنان قوی است و در این انتخابات گذشته حمایت بیشتری از رای دهندگان زن سیاه ، لاتین و سفید داشت.

چراغ هشدار دهنده ای از این انتخابات برای دموکرات ها چشمک می زند: آنها نمی توانند به اطلاعات جمعیتی اعتماد کنند.

آنها باید اطمینان حاصل کنند که هر رأی دهنده می فهمد که حزب دموکرات یک حزب “هر دو / و” است ، نه یک حزب “یا / یا”. و آنها باید این کار را انجام دهند قبل از اینکه ترامپ باهوش تر و خام تر برای ترامپیسم جلو بیاید.

آنها به هر آمریکایی نیاز دارند تا درک کند که دموکرات ها طرفدار آن هستند هر دو تقسیم مجدد پای و پرورش پای ، هم برای اصلاح بخشهای پلیس و هم تقویت قانون و نظم ، هم برای نجات جان در یک بیماری همه گیر و هم صرفه جویی در مشاغل ، برای تقاضای عدالت در آموزش و پرورش و خواستار تعالی ، هم برای تقویت شبکه های ایمنی و هم تقویت سرمایه داری ، هم برای بزرگداشت تنوع و هم برای میهن پرستی را جشن بگیریم ، هم برای کالج ارزان تر و هم برای کار آمریکایی های تحصیل نکرده ، قابل احترام تر ، هم برای ساختن دیوار مرزی بلند و هم برای داشتن دروازه ای بزرگ ، هم برای افرادی که شرکت های بزرگی راه اندازی می کنند و هم از افرادی که آنها را تنظیم می کنند حمایت می کنند. .

و آنها نیاز به درستی سیاسی کمتری دارند و تحمل بیشتری را برای کسانی که می خواهند با زمان تغییر کنند اما نیاز به راه های خاص خود دارند – بدون احساس شرمندگی در آنها – ارائه دهند.

ما به انتخابات ریاست جمهوری بعدی خود نیاز داریم تا بین یک حزب اصولگرای مرکز میانه راست و یک حزب “هر دو /” حزب دموکرات برگزار شود. کشورهای بزرگ از یک مرکز سالم هدایت می شوند. کشورهای ضعیف یکی ندارند.

توماس ال فریدمن c.2020 شرکت نیویورک تایمز