کابل: آتش تفنگ ، قدم های عجولانه و انفجارهای دور. موش صحرایی یک آتش بازی. اتومبیل هایی که از نارنجک منقل می شدند. مرد جوان تراریخته شد.

می توانست هر روز در کابل باشد ، جایی که ترورهای هدفمند ، حملات تروریستی و خشونت های ناخواسته به یک امر عادی تبدیل شده است ، و این شهر معمولاً احساس می کند در محاصره است. اما از نظر صفی الله شریفی ، پشت سر او که محکم در یک خاکی غبارآلود در محله قلعه فتح الله کاشته شده بود ، مرگ و ویرانی بر روی تلفن او رخ داد ، به سبک منظره در دستان او بود.

شریفی ، 20 ساله با پوزخندی حیله گرانه گفت: “روز جمعه من از صبح زود تا حدود 4 بعد از ظهر بازی می کنم ، گویی که می داند در مورد جزئیات اعتیاد به یک رهگذر توضیح می دهد. دست چپ او با جمجمه ای در کلاه شوخی خال کوبی شده است ، تصویری تلخ که با رفتار لوس و کاملاً قدیمی او جبران می شود. “تقریباً هر شب ، ساعت 8 عصر تا 3 صبح است.”

بازی نامیده می شود PlayerUnknown’s Battlegrounds، اما برای میلیون ها بازیکن آن در سراسر جهان ، بدون توجه به زبان ، به آن اشاره می شود PUBG (تلفظ میخانه) خشن است و این به طور گسترده ای در سراسر افغانستان بازی می شود ، تقریباً به عنوان یک فرار از واقعیت با شروع جنگ 19 ساله.

در این بازی ، بازیکن به یک قطعه زمین بزرگ می افتد ، اسلحه و تجهیزات پیدا می کند و همه را می کشد ، همه آنها افراد دیگری هستند که بازی را علیه یکدیگر انجام می دهند. پیروزی به معنای آخرین نفر یا تیم ایستادن است. امری که محبوبیت فزاینده آن در افغانستان را امری عجیب و غریب می داند ، زیرا می تواند وضعیت جنگ را تقریباً توصیف کند – علی رغم مذاکرات صلح در قطر.

حتی با پایان یافتن آن جنگ که هرچه فرارتر از این به نظر می رسد ، قانون گذاران افغانستان در تلاشند که این کار را ممنوع کنند PUBG، با این استدلال که این امر باعث ایجاد خشونت می شود و جوانان را از کارهای مدرسه منحرف می کند.

اما شریفی از ذکر این ممنوعیت پیشنهادی خندید ، زیرا می دانست که می تواند به راحتی با استفاده از نرم افزاری روی تلفن خود آن را دور بزند.

وی گفت که از این بازی برای برقراری ارتباط با دوستانش استفاده می کند و گاهی اوقات با دخترانی صحبت می کند که آن را نیز بازی می کنند. این یک امر قابل توجه به خودی خود است زیرا تنها در چند سال گذشته شبکه های سلولی افغانستان قادر به ارائه نوع داده های مورد نیاز برای انجام یک بازی مانند PUBG، چه رسد به اینکه به طور همزمان با مردم ارتباط برقرار کنید.

مراکز بازی در کابل در سالهای پس از حمله سال 2001 در آمریکا محبوب شدند ، این امر ممنوعیت سرگرمی طالبان از جمله بازی های ویدیویی و موسیقی را تغییر داد. ولی PUBG و سایر بازی های موبایلی این عناصر اصلی را غصب می کنند ، زیرا در کشوری که 90 درصد مردم زیر خط فقر زندگی می کنند ، قابل بارگیری و رایگان است.

گاهی اوقات ، بازیکنان به یک فروشنده محلی پول می دهند تا بازی را بارگیری کند ، یک راه حل برای جلوگیری از مالیات دادن به برنامه های داده محدود و گاهی گران قیمت برای تلفن ها. این هزینه به اندازه 60 سنت می رسد.

عبدالحبیب ، 27 ساله ، یک زمین بازی ویدیویی را در غرب کابل اداره می کند که بیشتر آن بازیهای فوتبال است. این یک اتاق به اندازه کمد در طبقه پایین یک مرکز خرید است که دارای تلویزیون ، کاناپه و PlayStations است.

دهانه های بازی دیگری نیز در مرکز خرید وجود دارد که توسط درهای ورودی و صاحبان مختلف از یکدیگر جدا شده اند ، اما توسط چراغ های نئون و دهلیز کم نور متصل شده اند ، جایی که جوانان به دنبال فضای کاناپه و کنترل کننده ها می گردند. یک پایه میان وعده فروش ساندویچ سوسیس و کالباس است.

حبیب درباره بازی های ویدیویی خشن ، از جمله ، گفت: “اگر نمی توانید در جنگ واقعی بجنگید ، می توانید آن را به صورت مجازی انجام دهید.” PUBG.

حبیب چهار سال است که لانه خود را اجاره کرده است. معمولا حدود 100 نفر در روز از طریق می آیند. ترکیبی از کودکان ، نوجوانان ، والدین و بزرگسالان متنوع حدود 65 سنت برای یک ساعت بازی پرداخت می کنند. اما تجارت وی در ماههای اول سال سخت متضرر شد ویروس کرونا همه گیر شدن زمانی که او – و ده ها مورد دیگر از بازی های کابل – برای دو ماه خاموش شد. این زمانی است که ثابت شدن روشن است PUBG بلند شد

اکنون محبوبیت آن باعث شده است که تجارت حبیب و دیگران در این صنعت کاهش یابد.

عبدالله پوپلزی ، 20 ساله ، مراکز بازی های خود را در آن سوی خیابان و درب منزل شریفی دارد. این یک فروشگاه کوچک است ، دارای درهای غلتک گاراژ ، یک ژنراتور ، چهار تلویزیون ، چهار پلی استیشن و یک میز فوز بال قدیمی.

پوپلزای گفت: “من روزانه 800 افغانی درآمد داشتم.” این حدود 10 دلار است. “اکنون من به سختی توانسته ام نان و غذا برای خانواده تهیه کنم.”

محمدعلی می بیند PUBG به عنوان یک فرار. علی ، 23 ساله ، که به بیرون حفره حبیب خم شده بود ، به هدفونهای گردن خود اشاره کرد و مخصوص بازی را خریده بود PUBG بنابراین او می تواند در بازی با دوستان خود ناپدید شود.

وی گفت: “من آنقدر مشغول بازی هستم كه دنیا را فراموش می كنم.” “این باعث حواس پرتی من از شهر ، حملات ، سرقت ها ، سارقان و جنایت می شود.”

وب سایت PlayerCounter قرار می دهد PUBGاز زمان انتشار در سال 2017 ، در حدود 400 میلیون بازیکن در سراسر جهان ، روی تلفن ها ، رایانه ها و کنسول های بازی ویدیویی. اما جدا از شواهد حکایتی ، دشوار است که بگوییم چند افغان بازی می کنند. سازنده بازی به سوالی درباره تعداد بازیکنان در کشور پاسخ نداد.

پیش بینی ممنوعیت احتمالی بازی توسط دولت افغانستان ، یک ارائه دهنده عمده تلفن همراه سعی کرد بفهمد که شبکه آن تا چه حد تحت تأثیر قرار خواهد گرفت.

به گفته یکی از مسئولان ، این شرکت دقیقاً پس از نیمه شب یک روز دسترسی به بازی را محدود کرده و متعاقباً 50٪ از ترافیک داده شبکه خود را از دست داده است. این مقام رسمی حساب کرد که در آن زمان بیش از 100000 نفر در سراسر کشور بازی می کردند.

PUBG اولین نوع سرگرمی نیست که از دولت افغانستان خشمگین می شود. در سال 2008 ، چند سریال صابونی ترکی پخش شد زیرا با “دین و فرهنگ افغانستان” همخوانی نداشت.

دولت افغانستان که بین رژیم طالبان یکبار ظالمانه در دهه 1990 و رشد اینترنت و رسانه های اجتماعی در قرن بیست و یکم قرار داشت ، مدت طولانی است که یک خط نازک را طی می کند – تلاش می کند جمعیت محافظه کار مذهبی خود را با آزادی های دموکراتیک متعادل کند.

برای محمد اکبر سلطان زاده ، رئیس کمیسیون حمل و نقل و مخابرات پارلمان افغانستان ، مشکل با PUBG فقط خشونت آن نیست. وی گفت این کلاسها به کلاسهای در حال حاضر پرتنش ، مکرر تهدید شده و کمبود نیرو نیز حمله کرده است. PUBG سال گذشته به دلایل مشابه در عراق ممنوع شد.

فرشتا کریم ، مدیر Charmaghz ، یک سازمان غیر انتفاعی کابل ، و یک فعال آموزش محلی گفت: “این می تواند برای سلامت روان کودکان بسیار منفی باشد.” “احساس می کنم خشونت را تشویق و عادی می کند و آنها را بخشی از آن می کند.”

تأثیرات بیرونی ، از جمله در آموزش و پرورش ، اغلب در میان افغان ها نادیده گرفته می شود ، اما سطح بالای بیسوادی باعث آسیب پذیری مردم در برابر آن شده است. در دهه 1980 ، ایالات متحده میلیون ها كتاب درسی را به كودكان افغان توزیع كرد كه از طریق متن و تصاویری كه شامل صحبت های جهاد و سلاح های جنگ بود ، به عنوان روشهایی برای یادگیری الفبا و ریاضیات اساسی ، خشونت را ترویج می كردند.

ولی PUBG در کلاسها توزیع نمی شود. زیر میز و حیاط بازی می شود و وقتی بعضی از کودکان مدرسه را کنار می گذارند ، در گوشه و کنار خیابان پخش می شود. بسیاری از مردم می گویند اگر بازی ممنوع باشد ، آنها فقط به شبکه های خصوصی مجازی روی خواهند آورد و به بازی خود ادامه می دهند.

حبیب ، صاحب گودال بازی های ویدئویی ، گفت: “اگر آنها نمی خواهند مردم خشونت کنند ،” آنها باید جنگ را در میدان جنگ متوقف کنند. “

توماس گیبونز-نف و فاطیما فیضی c.2020 شرکت نیویورک تایمز